W polskiej architekturze przestrzennej ławka jest przypisana do konkretnego miejsca i ma standardowy kształt. Młodzi projektanci ożywili znaną i zużytą formę ławki tworząc z niej małe dzieło sztuki, które zaskakuje formą. Czy tak typowy element może nas czymś zaskoczyć? Jak najbardziej.

Wyszukany design zwykłej ławki

Najdłuższa ławka świata autorstwa Gaudiego znajduje się w Barcelonie. Jej wyszukane secesyjne kształty i paleta barw ceramicznej mozaiki sprawiają, że jest to jeden z ciekawszych obiektów użytkowych na mapie miasta, a nawet całej Europy. Co jednak zrobić, kiedy miasto nie dysponuje swoim artystą? Planując przestrzeń publiczną można sięgnąć po śmiałe i oryginalne projekty mebli miejskich młodych designerów.

W Polsce ławkę zazwyczaj stawia się obok chodnika czy ścieżki spacerowej, posiada określoną funkcję, której podporządkowany jest kształt – służy do siedzenia, więc jej stałymi elementami są siedzisko i oparcie. Młodzi projektanci ożywili znaną i zużytą formę ławki tworząc z niej małe dzieło sztuki, które zaskakuje formą. Nie da się przy tym przecenić udziału betonu architektonicznego – nowego, plastycznego materiału, który dał twórcom niespotykane dotąd możliwości.

Czym jest beton architektoniczny?

Beton architektoniczny to wyjątkowo trwały i odporny na działanie czynników atmosferycznych materiał, który daje się dowolnie formować. To dzięki niemu stało się możliwe uzyskanie miękkich, falistych linii oraz płynnych przejść, tak jak np. w szezlongu Harmony z linii Modern Line. Kolejnymi przykładami miejskich mebli, o formie opierającej się na gładkim i zaskakującym wyprofilowaniu przejść, są projekty belgijskich designerów, takie jak Pop Up z kolekcji Urbastyle. Beton to materiał, który pozwala także np. oddawać wizualnie fakturę innych materiałów, czego przykładem jest siedzisko Soft Seat imitujące tapicerowaną pufę.

Ławki z betonu architektonicznego to bryły o wyszukanych kształtach i oryginalnych proporcjach, niedużej wysokości, szerokich siedziskach i ciekawie wyprofilowanej linii. Swoją nieschematycznością zmieniają zupełnie myślenie o organizacji miejsc wypoczynku w przestrzeni miejskiej. Ławodonica Harmony to przykład mirażu betonu i miejsca na zieleń w ścisłej zabudowie miejskiej architektury. Tam, gdzie niemożliwe jest wygospodarowanie skweru, można wstawić ławkę, która płynnie przechodzi w wielkoformatową donicę, dzięki czemu uzyskujemy ciekawy sposób na wprowadzenie roślin w miejsca o typowo użytkowej zabudowie.

Wielofunkcyjne meble betonowe

Równie ważne co poszerzenie gamy kształtów i wprowadzenie wielofunkcyjności betonowych mebli miejskich jest ich mobilność. Betonowe ławki, dzięki nietypowym kształtom nie muszą być ustawiane linearnie, można je swobodnie umiejscowić, aranżując wielozadaniową przestrzeń do wypoczynku.