Jeszcze do niedawna łazienka była miejscem bardzo intymnym. Nie do pomyślenia było łączenie jej z innymi pomieszczeniami. Obecnie, łóżko z widokiem na wannę nie jest już niczym szokującym, choć to rozwiązanie nie dla każdego. Łazienka połączona z sypialnią to coraz częściej spotykane rozwiązanie, zwłaszcza w apartamentach i domach jednorodzinnych. W takich sytuacjach pełni często funkcje obszernego pokoju kąpielowego służącego nie tylko higienie, ale i odpoczynkowi.

Jedność stylistyczna
Wskazane jest by wspólna przestrzeń sypialniano-kąpielowa była jednorodna stylistycznie i kolorystycznie. Połączy to przestrzenie o zupełnie różnych funkcjach spójną całość. Wystarczy zastosować te same te same materiały wykończeniowe. Nie będzie to trudne, bo nawet jeśli w sypialni jest drewniana podłoga, to sprawdza się ona bardzo dobrze również w łazience. Winylowane tapety sprawdzają się również wszędzie (poza kabiną prysznicową), a wolnostojąca wanna uwalnia z konieczności przyklejania płytek na ścianie. Możemy do niej wejść z każdej strony co daje nam inne poczucie przestrzeni. Jeśli chodzi o pralkę i akcesoria związane z praniem, to wskazane jest ich ukrycie w oddzielnym pomieszczeniu gospodarczym.

Podział na strefy
Jeżeli łazienka jest w sposób bezpośredni połączona z sypialnią to warto wyodrębnić dwie strefy – mokrą i suchą. Można to uczynić poprzez ustawienie niewysokich ścianek (np. z luksferów). Warto zastosować odmienne materiały (kafelki, kamień, drewno) bądź kolory. Wanna powinna być jak najbardziej oddalona od wejścia. Bliżej wejścia najkorzystniej jest umieścić umywalki, sedes, bidet, a nawet prysznic, czyli urządzenia, z których korzystamy krócej, ale za to częściej w ciągu dnia. Jeśli łazienka jest otwarta, sanitariaty warto umieścić we wnęce, przysłonić bądź odgrodzić ścianką (jeśli z łazienki korzystają w tym samym czasie dwie osoby, sprzyja to zachowaniu intymności). Powinniśmy pamiętać, że kluczową kwestią w połączonych pomieszczeniach jest właściwa wentylacja, nawet jeśli są okna

Propozycje
W pierwszym wariancie łazienka zajmuje  narożnik wielkiej sypialni. Łazienka została wyraźnie wyodrębniona. We wspólnej przestrzeni obydwu pomieszczeń znajduje się duża wanna – miejsce prawdziwego relaksu. Stanowi ona łącznik a zarazem granicę między dwoma przestrzeniami wyznaczając punkt ciężkości pomieszczenia. Dalej, za ścianką z pustaków szklanych, pełniącej również funkcję ozdobną, utrzymaną niebieskawej tonacji mlecznego szkła, znajduje się druga strefa łazienki. żnajdują się tam: sedes, bidet, umywalka oraz kabina prysznicowa.

W drugim wariancie łazienka stanowi wspólną przestrzeń z sypialnią, i na pierwszy rzut oka jest niedostrzegalna. Strefa mokra zaczyna się tuż za wezgłowiem łóżka. Na tle czarnej mozaiki, która pokrywa niemal całą jej powierzchnię, minimalistyczna armatura jest niemal niewidoczna. Całkowicie płaski brodzik z lakierowanej na czarno stali jest również niedostrzegalny. Umywalka została w wyrafinowany sposób zakamuflowana, bo nadano jej formę finezyjnego stolika, wyposażonego dodatkowo w lampę. Oddzielony taflą szkła prysznic również trudno zauważyć. Całą uwagę skupia portret Napoleona z mozaiki na ścianie kabiny prysznicowej. (Projekt: Monika Goszcz, stylizacja Anna Tyślerowicz)

W trzecim wariancie łazienka nie odbiega sposób stylistycznie od sypialni. Jej granicę wytyczają jedynie rozsuwane szklane drzwi.