Drewno egzotyczne cechuje się o wiele lepszymi właściwościami niż krajowe. Choć za jakością podąża również cena, to coraz więcej ludzi dochodzi do wniosku, że warto ponieść koszty posiadania tak trwałego materiału. Należy jednak zdawać sobie sprawę z zastosowań różnych gatunków drewna egzotycznego, tak by zapłacone pieniądze nie zostały wyrzucone w błoto.

Drewno egzotyczne jest bardzo popularnym materiałem podłogowym. Decyduje o tym możliwość ułożenia podłogi z dużych elementów oraz barwa, znacznie ciemniejsza od drewna krajowego. O sukcesie eksploatacyjnym decyduje dobranie rodzaju drewna do funkcji pomieszczenia. W miejscach szczególnie narażonych na zniszczenie najwłaściwsze będą posadzki wykonane z drewna litego, czyli parkiety oraz deski. W miejscach mniej bardzo popularne są panele trójwarstwowe pokryte kilkoma warstwami lakieru. Do biur i pomieszczeń intensywnie użytkowanych stosuje się podłogi z małych deszczułek – tak zwaną mozaikę przemysłową. Zasadą jest, że wszystkie podłogi z drewna egzotycznego najlepiej prezentują się na dużych powierzchniach. W mniejszych lepiej układać je w postaci „dywaników” dekorujących podłogi wykonane z innych materiałów. Do wykładania podług doskonale pasuje wiele gatunków drewna egzotycznego, na przykład: merbau, iroko, kempas, doussie, ipe. Decydując się na ciemne drewno trzeba zdawać sobie sprawę, że bardzo widać na nich zabrudzenia, toteż wymagają staranniejszej pielęgnacji niż drewno jasne.

Łazienka

W łazience drewno egzotyczne można zastosować na podłodze, fragmentach ścian, i to nawet w miejscach narażonych na częsty kontakt z wodą. Znajduje także zastosowanie w obudowie wanien i umywalek. Duże skoki wilgotności w łazience wywołują dużą pracę drewna, dlatego powinno się cechować wysoką stabilność. Drewno wystawione na kontakt z wodą nie powinno być również klejone – w takich miejscach najlepiej sprawdza się drewno lite. Gatunki najczęściej stosowane w łazienkach to jatoba, tek, merbau, doussie, iroko. Jeśli chodzi o zabezpieczanie drewna przed wilgocią to należy unikać lakieru i postawić na olej, który dokładnie wypełni wszystkie szczeliny.

Schody

Najczęściej do układania stopni używa się tarcicy, ale dzięki dużym wymiarom można też robić je z desek parkietowych. Schody z drewna egzotycznego są trwałe i odporne na ścieranie. Dobrze wyglądają w połączeniu z balustradami z metalu. Można je zrobić z drewna: merbau, kempas, iroko, massaranduba, pau amarello, sucupira preta.

Blaty, półki

Wykonuje się je z tarcicy, desek lub drewna klejonego. Ze względu na zawartość olejków w drewnie do klejenia blatów należy użyć klejów poliwinylowych dwuskładnikowych lub poliuretanowych. Na blaty nadaje się większość gatunków drewna, oprócz drewna tekowego i ipe, które są trudne do łączenia.

Drzwi

Drewno egzotyczne łatwo poddaje się frezowaniu, chociaż ze względu na twardość wymaga do obróbki narzędzi o dobrych parametrach. Drzwi, a także drzwiczki mebli kuchennych i szaf można zrobić z drewna litego albo z płyt oklejonych fornirem. Na drzwi wewnętrzne i meblowe można użyć wszystkich gatunków drewna, drzwi zewnętrzne najczęściej robi się z drewna tekowego.

Tarasy

Najlepsze do zastosowania na zewnątrz jest drewno bangkirai. Jest twarde, ma wysoką odporność na ścieranie i pękanie. Występuje w kolorach od rudoczerwonego po ciemnobrązowy. Niezaimpregnowane spatynuje się na kolor srebrnoszary. Na tarasy używa się także bardzo odpornego drewna tekowego, kiedyś używanego do budowy okrętów, a także drewna ipe.
Zastosowanie drewna egzotycznego nie zawsze przynosi oczekiwane efekty. Zdarzają się “wpadki”, takie jak rozsychanie się drewna, pęcznienie czy przebarwienia.

Większość porażek wynika z nieznajomości tego materiału i z błędów popełnionych podczas jego układania.
Wybieramy drewno
Pamiętajmy, że są gatunki bardziej wrażliwe na zmiany wilgotności. Należą do nich kempas, badi, guatambu. Nie wybierajmy ich do miejsc narażonych na działanie wilgoci. Jedną z przyczyn rozsychania się drewna jest jego nieodpowiednia wilgotność (optymalna wilgotność drewna na posadzki i schody wynosi 8-10%). Kupując drewno, należy bardzo dokładnie sprawdzić, czy nie jest ono zbyt mokre lub zbyt wysuszone (takiej informacji możemy oczekiwać od sprzedawcy). Wilgotność drewna należy sprawdzić również tuż przed ułożeniem (powinien to zrobić parkieciarz – zanim podpiszemy umowę, sprawdźmy, czy dysponuje on odpowiednim aparatem).